WIJ GAAN VOOR HET GOEDE IN HET LEVEN EN ZULLEN WEERSTAND BIEDEN AAN DE TAND DES TIJDS, DIE WIJ ZULLEN OMVER WERPEN OM ZO GRAZEND EN RELAXT MET BEIDE BENEN OP DE GROND TE WEDERLANDEN ; ALSZO ZAL DIT EEUWIG GESCHIEDEN VANAF HET 2005 DES ONZENS LEVENS AL NU.....

woensdag, januari 11, 2006

een oude doos



Over een oud doosje gesproken, armar. In het collectieve fotoarsenaal van de rottige jongetjes mag niet ontbreken onze ruïne op HET ULENHOF. De geboortegrond van de rottigejongetjes! De schoot van waaruit wij zijn geworpen, het warme nest waarin wij groot mochten worden. Lyrisch kan ik er van worden.

En dan natuurlijk ook het kiekje van de jongetjes. Schattig ook (dat sikje :=)

4 Comments:

Anonymous Anoniem said...

...... en het blijkt dat één van deze nozems zijn fallus weer eens niet in zijn broek kon laten, met het gevolg dat een zodanig schouwspel werd opgevoerd, dat het uiteindelijk effect begin augustus 2006 merkbaar zou moeten zijn.

9:49 p.m.

 
Anonymous Anoniem said...

vol verwachting klopt ons hart.
maar wie klopt daar met een nieuwe wereldburger aan de deur. en vooral waarom zijn wij bij het verwekkings-volle-gebeuren NICHT IN GE LASSEN.
onbekende spreek u nader uit.
laat een tipje van de luier zien,
zodat wij, met bordjes opde knienen, volmondig kunnen zeggen
toe maar jongen ..doe maar..en vooral kunnen WIJ MISSCHIEN HELPEN ? zo gezegd anony-muis marijn

10:32 p.m.

 
Anonymous Anoniem said...

Jan W.

9:13 p.m.

 
Anonymous Anoniem said...

En er waren eens twee meisjes, meisje 1 verloor al haar knikkers, en zat op de stoep te huilen. Meisje 2 had zojuist haar knikkers verdubbeld. Ze zou net naar haar moeder rennen om het haar te vertellen, ware het niet dat een kleine jongen met zijn mountainbike door het dorpje fietste, op weg naar zijn oom Lukas.
Hun ontmoeting bleek fataal, en dat brnegt me tevens aan het eind van dit verhaal.

10:01 p.m.

 

Een reactie posten

<< Home